ကြ်န္မႏွင့္ My best four years

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူနဲ႔ကြ်န္မ မထင္မွတ္ပဲေတြ႕ျပီးေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ခုမွာ စကားေတြေျပာျဖစ္ေတာ့ သူက သာေၾကာင္းမာေၾကာင္းေမးၿပီးအခုေရာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိသလဲေမးေတာ့ ကြ်န္မထံုးစံအတိ္ုင္း ရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြဖံုးကြယ္ၿပီးခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲျပန္ေျဖျဖစ္ပါတယ္ ။ဒါကို သူက ... အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့ စိတ္ 

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတတ္တဲ့စိတ္ကအခုထိမေျပာင္းလဲေသးဘူးေနာ္။

လူဆိုတာကလြယ္လြယ္နဲ႔မေျပာင္းလဲ တတ္ပါဘူးလို႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေျပာၿပီး အရင္ဦးဆံုးပဲ ကြ်န္မက ႏွဳတ္ဆက္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ဟာ နာက်င္လြန္းရင္ ထံုက်င္သြားၿပီး ငိုဖို႔ေတာင္ေမ့သြားတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳလို႕ ယံုလိုက္ရၿပီ။

၂.၂.၂၀၁၄

ကြ်န္မကေလးေလးျပန္ျဖစ္သြားတဲ့ေန႔ ...

တမေန႔က ရန္ကုန္မွာ မိုးေတြကရြာ ကိုယ္ကလဲထီးမပါ ထံုးစံအတိုင္း ဟိုအကာယူ ဒီအကြယ္ယူနဲ႔ ေနာက္ဆံုး မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ကိုယ္ကအေမ့ကိုဖုန္းေခၚၿပီး ထီးလာေပးဖို႔ေခၚရေတာ့တယ္။သမီးကိုကားဂိတ္မွာေစာင့္ေနေပးပါ ထီးမပါလို႔ လာႀကိဳေပးပါ သမီးေရာက္ခါနီးရင္ ဖုန္းဆက္ေပးပါမယ္လို႕ အေမ့ကို အားနာနာနဲ႔ဖုန္းဆက္ရပါတယ္ ။အေမက ကိုယ့္ကို ကားဂိတ္မွာေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ကားေပၚကဆင္းဆင္းျခင္းအေမကမ္းေပးတဲ့ ထီးကိုလွမ္းယူလိုက္ရင္း ကိုယ္ဟာ အတိတ္ကိုဖ်တ္ကနဲေရာက္ၿပီးပစၥဳပၸဳန္မွာကိုယ္ဟာ ကေလးေလးျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။သံုးတန္းကေလးေလးက ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မိုးေတြရြာပီး ထီးမပါလို႔ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ အေမက ထီးအပိုေလးကိုင္ၿပီးအေျပးတပိုင္းနဲ႔ေရာက္လာတာကို ျမင္ရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ။ အေမတစ္ေယာက္ဟာဘယ္ေလာက္ပဲ ႐ုပ္ဆိုးခ်ိဳ႕တဲ့ေနပါေစဘာေတြပဲျဖစ္ေနပါေစ အေမ့တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာရွိတဲ့ သားသမီးအေပၚမွာထားတဲ့ေမတၱာကေတာ့ တူတူပါပဲ။

ရန္ကုန္မွာမုိးေတြရြာျပီ ...

ဘာအတြက္ေၾကာင္႔ပဲ ပူပူ အခုအခ်ိန္မွာ အရမ္းေအးခ်မ္းသြားျပီ ။

အိပ္ခ်င္ေျပာအေတြးနွင္႕ သူ

ဒီေန႔ အိပ္ခ်င္ေျပအေတြးက ကြ်န္မရဲ႕ Old friend ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္တာျဖစ္သြားတယ္ ။တကယ္တမ္းေတြးၾကည့္ေတာ့ သူနဲ႔ကြ်န္မ ႏွစ္ေယာက္တြဲပံုရယ္လို႔ တစ္ပံုမွမရွိဘူးဖူး ခ်စ္သူသက္တမ္းေလးႏွစ္မွာအနည္းဆံုးသံုးႏွစ္ေလာက္ကသူနဲ႔ကြ်န္မက တစ္ေနရာဆီမွာရွိေနခဲ့တယ္။ကြ်န္မဆီမွာ သူ Africa ကို Volunteer လုပ္တုန္း skype ကေန႐ိုက္ပို႔ေပးတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုပဲရွိခဲ့ဖူးတယ္။ကြ်န္မကလဲ သူ႔ကို ဓါတ္ပံုလွလွေလးတစ္ပံုေတာင္မေပးခဲ့ဖူးဘူး။ဒါေပမယ့္ တစ္ရက္ကေလးေတာင္ကြ်န္မတို႔အဆက္အသြယ္မျပတ္ခဲ့ဖူးဘူး။ အားရင္အားသလို မက္ေဆ့ခ်္ေတြပို႔ သူ႔ဘက္က reply ျပန္တာေလးကိုေစာင့္ဖတ္ ။တစ္ခါတစ္ေလ ကြ်န္မက သူနဲ႔ဖုန္းေျပာရင္း အိပ္ေပ်ာ္လိုေပ်ာ္။ဘာမွလဲမဟုတ္ဘဲ သူကမနက္အေစားႀကီဖုန္းေခၚလို႕ ကြ်န္မကေဒါသေတြထြက္နဲ႔ ကြ်န္မတို႔ႏွစ္ေရာက္ကအေနေဝးခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းကေတာ့အၿမဲနီးေနခဲ့ပါတယ္။ကြ်န္မက ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ရေအာင္လိုေျပာၿပီး ဓါတ္ပံုေတြဖ်က္ပစ္လို႔ သူကိုေျပာေတာ့ ငါတို႔မွာ အဲ့ဒီလို အမွတ္ရစရာပံုေတြမရွိခဲ့ပါဘူးတဲ့ေလ ။ေအးေရာ😂😂။

ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္ပါတယ္ေလ ။မျဖစ္ႏိ္ုင္ေတာ့လို႕လက္တြဲျဖဳတ္ပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္မကသူ႔ကိုမမုန္းပါဘူး ဒါေပမယ္ ျပန္ခ်စ္ႏိုင္သလားဆိုရင္ အေျဖက ႏိုးပါ။ သူဟာကြ်န္မသိခဲ့ဖူးတဲ့ အတိတ္က ကြ်န္မခ်စ္သူ ဒါေပမယ့္ အနာဂါတ္မွာေတာ့ သူဟာ ကြ်န္မအတြက္သူစိမ္းတစ္ေယာက္ပါ။

သူ႔ကို ကြ်န္မ ခ်စ္သည္။

သူသိပါေစလို႔လဲ အထူးတလည္ မႀကိဳးစားဖူးဘူး။

တစ္ေန႔ သူသိလာမွာပါလို႔လဲ မဝင့္မရဲ မေမွ်ာ္မွန္းရဲဘူး။ 

႐ိုး႐ိုးကေလးနဲ႔ ရွဳပ္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္မွာ မ႐ိုးမသားျဖစ္ေနတံ့သူက ငါပါ။

က်မႏွင့္ ဗုဒၶဟူးညေနခင္း

ဒီေန႔ အလုပ္ကအျပန္ ဗိုက္ဆာဆာရွိတာနဲ႔ ရခိုင္မုန္႔တီကို ငါးဖယ္နဲ႔ပဲေသြးနဲ႔ေရာႀကိတ္လိုက္တယ္။ ဒီလိုရာသီဥတုနဲ႕ ေခြ်းဒီးဒီးက်ေနတဲ့အခ်ိန္ မုန္႔တီေသာက္ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ရံုသတၱိနဲ႔မရေလာက္ဘူး အဟီး။ ထံုးစံအတိိုင္း mini busစီးၿပီး လမ္းနီေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ ပလက္ေဖာင္းလမ္းေလးအတိုင္းေျပးလာတယ္။ က်မရဲ႕ ေလးလံုးအားနဲ႔ဖမ္းရွိဳးလိုက္တာ ...ဟယ္ ေခ်ာလိုက္တာ အေဝးကေန ၾကည့္တာေတာင္ဒီေလာက္ေခ်ာတာ ေသခ်ာပါတယ္ ဒါ ငါ့ type ပဲ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲ့လို ဟစ္ေၾကြးေနတာေပါ့ေလ က်မတို႔ကားေလးရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္လို႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘုရားေရ ... အေျခာက္ႀကီးဟာာာာ(ႏွေျမာတသျဖစ္သြားတဲ့ ဝမ္းေဂါင္းသံ) ငမ္းမိတဲ့ ငါ့မ်က္လံုးေလးကိုေတာင္ အားနာလက္ထွာ ။

အတိတ္ဆီသုိ႕