www.htetnaing-tlm.blogspot.com ရဲ႕သတိရလုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္တာပါ ၀တၱဳတိုေလးပါ။
ဖတ္ၾကည္႕ေပးပါအံုးေနာ္။

(၁)
ကမၻာၾကီး ........
သတိရလုိ႕ဖုန္းဆက္လိုက္တာပါ ။ ကြ်န္ေတာ္ခင္ဗ်ားကို သိပ္သတိရတာပဲ။
ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းလဲခဏခဏစဥ္းစားေနမိတယ္္။
တကယ္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကခင္ဗ်ားကိုတည္မွီေပါက္ဖြားရွင္သန္ရတဲ႕
ဗိုင္းရပ္ေသးေသးေလးေတြမဟုတ္လား။တကယ္ေျပာတာပါ။
၂၀၀၇ က ကြ်န္ေတာ္႕ရင္ထဲကိုေၾကကြဲ၀မ္းနည္းစရာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ထည္႕ေပးလိုက္တယ္။သံမံတလင္းေပၚဖန္ခြက္က်ကြဲသလိုကြ်န္ေတာ္႕ႏွလံုးသား
ေတြေၾကမြခဲ႕ရတယ္။ကြ်န္ေတာ္႕စိတ္ေတြေဆာက္တည္ရာမရခဲ႕ဘူး။
သည္ႏွစ္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ႕္က်န္းမာေရးကလဲအရမ္းျခဴျခာတာပဲ။
အနာဂါတ္မဲ႕ေနသလုိ ခံစားရတယ္။ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕လဲခပ္ကင္းကင္းေနခ်င္
ေနမိတယ္။စိတ္က်ေ၀ဒနာမ်ားခံစားေနရသလားလုိ႕ကိုယ္႕ကိုကုိယ္စမ္းစစ္
ေနမိတယ္။ေတာ္ေသးတာေပါ႕။ကြ်န္ေတာ္႕စိတ္ကအသံျမည္ေနေသးလုိ႕။

(၂)
ႏွစ္သစ္မကူးခင္က ဇာတိေျမကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္ျဖစ္ေသးတယ္။
(ခင္ဗ်ားဘက္ကၾကည္႕ရင္ သည္ကိစၥကေတာ္ေတာ္ရီစရာေကာင္းမွာ၊
ကမၻာေျမကိုက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဇာတိပဲမဟုတ္လား၊)ထားပါေတာ႕။
ကြ်န္ေတာ္အဓိကေျပာခ်င္တာကမိဘေတြဆီျပန္ခဲ႕တဲ႕ကိစၥပါ။
ေတာသူေတာင္သားေတြဆိုေတာ႕ရြာလြမ္းစိတ္အခံေလးကရွိေသး
တာကိုးဗ်။ေနကလဲအရမ္းပူတာပါ။အ၀ါေရာင္ေတြအရည္ေပ်ာ္က်မတတ္ပဲ။
သည္ႏို၀င္ဘာ၊ဒီဇင္ဘာဆုိတာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေဒသမွာေတာင္သူလုပ္ငန္း
၀င္ခ်ိန္ေလ။ရြာမွာရွိတဲ႕ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကၾကက္သြန္ခင္း၊ေဆးခင္းနဲ႕၊
ေျမပဲခင္းေတြဆီေရာက္ေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ျပီးေတာ႕ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရြာနဲ႕
ေ၀းေနခဲ႕တာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ရွိျပီ။သံုးေလးႏွစ္ေနမွတစ္ခါက်င္းပဲျပန္ျဖစ္တာ
ပါ။ျပီးေတာ႕ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရြာရဲ႕ဘာသာစကားကလဲအေတာ္အတန္ျခားနားေနခဲ႕
တယ္။ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြလဲမရွိသေလာက္ပါပဲ။သူတုိ႕လဲသူတုိ႕
ေရာက္ရာဘ၀မွာေပ်ာ္ေနၾကတာပါ။လူတစ္ေယာက္မွာ ေျပာစရာစကားမဲ႕တာ
ေလာက္အခံရခက္တာမရွိဘူး။

(၃)
ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ေျမႏုကြ်န္းေတြဘက္ကြ်န္ေတာ္ထြက္ခဲ႕တယ္။ေျပာရဦးမယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရြာကဧရာ၀တီျမစ္နဲ႕ႏွစ္မိုင္ေလာက္ေ၀းတယ္။ဧရာ၀တီျမစ္ေရ
တက္ခ်ိန္ဆိုရြာအေနာက္ဘက္ကိုင္းျပင္ၾကီးဟာေရေတြခ်ညး္ပဲ။ေလာင္းေလွ
ေတြတလႊားလႊားသြားခဲ႕တာသတိရေနမိေသးတယ္။ေျမႏုကြ်န္းမေရာက္ခင္
ကန္ဇင္းပင္ရိုးဆုိတာျဖတ္ရေသးတယ္။ကန္ဇင္းပင္ရိုးေရက လူမမွီလုိ႕ေလွနဲ႕
ျဖတ္ရေသးတာ။ကူးတုိ႕ပို႕တဲ႕ကေလးေလးက သူစိမ္းတစ္ေယာက္လုိ
ကြ်န္ေတာ္႕ကိုခပ္ေငးေငးၾကည္႕ေနတယ္။ကြ်န္ေတာ္ဟာသည္ရြာသား
စစ္စစ္တစ္ေယာက္ဆိုတာသူမသိရွာဘူး။ကေလးကကြ်န္ေတာ္႕ကိုသူစိမ္း
တစ္ေယာက္လို႕ပဲထင္ေနမိတယ္။"အစ္ကိုၾကီးေရေၾကာက္တတ္သလား"တဲ႕။
သူကကြ်န္ေတာ္႕ကိုေမးခြန္းတစ္ခုနဲ႕ခ်ည္ေႏွာင္လုိက္တယ္။
"ေရေၾကာက္တာေပါ႕"လုိ႕ကြ်န္ေတာ္ကျပန္ေျဖေတာ႕ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္လို
ျပံဳးတယ္။" ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရြာသားေတြဆိုေရမေၾကာက္ဘူး" တဲ႕။
ခါတိုင္းနွစ္ေတြက သီတင္းကြ်တ္ရင္ဧရာ၀တီျမစ္ေရက ျပန္က်တာပဲ။
သည္ႏွစ္ေတာ႕ေရထြက္ေပါက္ကန္ဇင္းပင္ရိုးကိုထိပ္၀ကေနသဲေတြဖို႕သြားေတာ႕
ေရေတြကျမစ္ထဲျပန္မဆင္းဘဲအီခံေနတယ္။ေဖာက္ထုတ္လုိ႕ကလဲမရဘူး။
သဲၾကမ္းထုၾကီးကေတာ္ေတာ္ထူတယ္။ေရျပန္က်မွစိုက္မယ္၊ပ်ိဳးမယ္လုိ႕အားခဲ
ထားတဲ႕ေတာင္သူေတြလဲေခြ်းျပန္ေနၾကရွာတယ္။မေမွ်ာ္လင္႕တဲ႕ရွဳေထာင့္ကေန
သဘာ၀တရားၾကီးရဲ႕တိုက္ခိုက္မွဳကိုအလူးအလဲခံလုိက္ရတယ္။

(၄)
ကူးတုိ႕ပို႕တဲ႕ကေလးကိုခ်န္ထားျပိးေျမႏုကြ်န္းေတြဘက္ကြ်န္ေတာ္ဆက္ထြက္ခဲ႕တယ္။
သည္ႏွစ္ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကိုင္းက ေျမပဲေတြေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။အရြက္ေလးေတြက
ပိုးမႊားကင္းစင္ျပီးစိမး္လဲ႕ေနတာ။အေဖကေျမပဲေတြေတာ္ေတာ္ဥတာႏွဳတ္ၾကည္႕ခဲ႕ပါလား
တဲ႕။ကြ်န္ေတာ္ကႏွေျမာတာနဲ႕ႏွဳတ္ခ်ိန္မေရာက္ေသးတဲ႕ေျမပဲပင္ေလးေတြကိုမႏွဳတ္ခဲ႕ဘူး။
အေဖလား .......
အေဖကေတာ႕ ကိုင္းထဲေရာက္တိုင္းေျမပဲပင္ေတြဘယ္ေလာက္ဥသလဲလုိ႕ခဏခဏႏွဳတ္ၾကည္႕
တယ္။ဥအေနအထားေပၚမူတည္ျပီးသူ႕ကိုင္းကေနေျမပဲဘယ္ေလာက္ေတာ႕ထြက္မွာလုိ႕မွန္းတယ္။
အေဖ႕မ်က္ႏွာဟာျပံဳးလဲ႕ေနတာပဲ။အေဖကသူ႕ဘ၀ကို၀န္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ႕မလဲႏိုင္ေပါင္လုိ႕ခဏခဏေျပာ
တယ္။ဒီလုိနဲ႕အေဖလဲအသက္အရြယ္ရင္႕ေရာ္လာပါျပီ။ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေျမႏုကိုင္းရဲ႕အလယ္ေလာက္မွာ
ရွားပင္ၾကီးတစ္ပင္ရွိတယ္။ပင္စည္လံုးပတ္တင္လူႏွစ္ဘက္ေလာက္ရွိေနျပီ။ကြ်န္ေတာ္ရွားပင္ေအာက္
မွာထိုင္ျပီးအေရွ႕ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူလိုက္တယ္။ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရြာကေလးဟာေနေရာင္ေအာက္မွာ
မွိဳင္းျပျပျဖစ္ေနတယ္။ေန႕လည္ရဲ႕အပူရွိန္ေၾကာင္႕တံလွ်ပ္ေတြထေနတယ္။အစိမ္းေရာက္ကတၱီပါစၾကီး
ဟာရြာနဲ႕တစ္ဆက္တည္းပဲ။ေျမပဲခင္းကိုၾကည္႕လိုက္၊ရြာကိုေငးလိုက္နဲ႕စိတ္ေတြကေတာင္ေရာက္
ေျမာက္ေရာက္ပါ။ပုဂံေခတ္ေလာက္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရြာကေလးဟာစည္ကားခဲ႕တာပါ။
လြန္ခဲ႕တဲ႕ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ေလာက္ကတည္းကလူေတြအေျခတက်ေနထိုင္ျပီးေမြးဖြားလာလိုက္
ေသဆံုးလိုက္နဲ႕အခုအေျခအေနတိုင္တဲ႕ထိဆိုပါေတာ႕။ဘာမွလဲထူးထူးျခားျခားမေျပာင္းလဲခဲ႕ပါဘူး။
လူေတြလုိပဲမန္က်ည္းပင္နဲ႕တမာပင္ေတြဟာလဲရွင္သန္လိုက္၊ဓါတ္ေျမၾသဇာျဖစ္လုိက္နဲ႕ပါ။
ကြ်န္ေတာ္႕အဖုိးအဖြားေတြကိုသူတို႕အဖိိုးအဖြားေတြကိုေမ႕ပစ္လုိက္သလုိမ်ိဳးကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကိုလဲ
ကြ်န္ေတာ္႕ေျမးျမစ္ေတြကေမ႕ပစ္ၾကမွာအမွန္ပါပဲ။ဒီလိုပါပဲ။စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႕မိတ္ေဆြၾကီး။
အခ်ိန္တန္ရင္ကြ်န္ေတာ္လဲဒီေလာကၾကီးကထြက္ခြာရဦးမွာပါ။

မိတ္ေဆြၾကီး...........
ေဆာင္းနံနက္ခင္းမွာႏွင္းေတြေ၀ျပီးခ်ယ္ရီေတြမွန္မွန္ဖူးပြင္႕ရဲ႕လား.။
မိုးေလ၀သမွန္ကန္ျပီးေကာက္ပဲသီးႏွံေတြျဖစ္ထြန္းရဲ႕လား။
ငွက္ကေလးေတြေနေရာင္ျခည္မွန္မွန္ရရဲ႕လား။
ကေလးေတြရွဳရွိဳက္ဖုိ႕ေလေကာင္းေလသန္႕ရွိရဲ႕လား။
ဆူနာမီေတြလာဦးမွာလား။
ခင္ဗ်ားရင္ခြင္ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနတာကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းဘူး
မိတ္ေဆြၾကီး.....
သတိရလုိ႕ဖုန္းဆက္လုိက္တာပါ။
လူေတြမေကာင္းဘူး
ကမၻာၾကီးကိုအပိုင္းပိုင္းလုပ္ျပီးသူပိုင္တယ္ ငါပိုင္တယ္ဆိုျပီး ျငင္းခံုေနၾကတာ
ခင္ဗ်ားကေတာ႕လူေတြကိုၾကည္႕ျပီးျပံဳးေနမလားပဲ
လူေတြမေကာင္းဘူး မိတ္ေဆြၾကီး
ႏ်ဴကလီးယားဗံုးေတြအျပိဳင္အဆိုင္ထုတ္ေနၾကတယ္
အမုန္းေတြ နာၾကည္းမွဳေတြ အတၱေတြေၾကာင္႕ႏ်ဴကလီးယားစစ္ပြဲေတြျဖစ္ခဲ႕ရင္ ..............
စိတ္မေကာင္းဘူးမိတ္ေဆြၾကီး ....
သတိရလုိ႕ဖုန္းဆက္လုိက္တာပါ။