သိုးတစ္ေကာင္ရဲ႕ဒ႑ာရီ
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
ငါ့လက္က ဖိတ္က်သြားတဲ့သစၥာတရား
သိပ္မမ်ားပါဘူး ခ်စ္သူ
လူမည္႐ုံေလးပါ။
ေတြ႕လား...
ေမတၱာတရား... ေရွ႕ထားဟန္ျပရင္ပဲ
လူရာမ၀င္ေတာ့သလို
မ်က္ႏွာညိဳျပေနလုိက္ၾကတာ...
ၾကာလာေတာ့လည္း...
သိုးမည္းေတြထဲ ျဖဴေနသူ
အလယ္လူအျပစ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔
မိုးခါးေရတစ္ခြက္
ခပ္သြက္သြက္ေမာ့ေသာက္လုိက္တယ္။
ၾကမ္းတမ္းစြာစီး၀င္သြား
ႏွလုံးသားတစ္ေလ်ွာက္
ေဖာက္ျပန္မႈတုိ႔႐ုန္းထ
ဘ၀သိကၡာ...
ငါ... ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါလား။
ခ်စ္သူေရ
ကိုယ့္ကိုခြင့္မလႊတ္လိုက္ပါနဲ႔။
မေနာ္ဟရီ
ရင္ခုန္ပြင့္၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉၉၃
No comments:
Post a Comment