မေမွ ်ာ္လင္႕ဘဲနဲ႕ ဘူတာရံုေလးကို ျပန္ေရာက္လာခဲ႕တဲ႕ အခါ
ဒီျမိဳ႕ေလးမွာ သူေနခဲ႕တယ္ဆုိတဲ႕ အသိက က ြ်န္မကို ေႏြးေထြးေစပါတယ္။
ခ်မ္းစိမ္႕ျပီးေအးေနတဲ႕ ေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးကိုအရင္လိုအေႏြးထည္ခပ္ပါးပါးေလးနဲ႕ အန္တုရင္း
စိမ္းစိုေနတဲ႕ပတ္၀န္းက ်င္တစ္၀ိုက္ကိုအရင္လိုေငးေမာၾကည္႕မိေနတုန္းပါပဲ
ဟုတ္ပါတယ္ ဒီျမိဳ႕မွာ သူမရွိေတာ႕ပါဘူး
အေတြးနဲ႕တင္အရင္လုိ မ်က္ရည္၀ဲတတ္ေတာ႕ shit ဆုိတဲ႕ စကားေလး ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္မိတယ္
ကိုယ္ေတာင္တကူးတက ေရာက္ေအာင္လာေသးတာပဲ
သူကေရာ ဘာလုိ႕ရွိမေနခဲ႕သလဲ
အငံုမာနစိတ္ကေလးက ျပန္ျပီးေခါငး္ေထာင္ထလာပါတယ္
အရင္ကလုိပဲ ျမက္ခင္းစိမ္းလမး္ကေလးကိုတစ္ေယာက္ထဲေလွ ်ာက္ရင္း
လြတ္ေနတဲ႕ ေဘးတစ္ေနရာကိုေယာင္ျပီးလွည္႕ၾကည္႕မိျပန္တယ္
ေအာ္ ခက္ရခ်ည္ေသးရဲ႕
တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ က ်င္႕သားရေနတဲ႕ေျခေထာက္ေတြက ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးသုိ႕ဦးတည္ေနမိပါေတာ႕တယ္။
ကိုယ္အၾကိဳက္ဆံုး ဆန္တုိ႕ဖူးေႏြးရွိတတ္တဲ႕ ဆိုင္ကေလး
လက္ဖက္ေျခာက္ေမႊးေမႊးေလးနဲ႕ အျမဲတမ္းျပံဳးေနတတ္တဲ႕ ဆိုင္ရွင္ကေလး
ဆိုင္ထဲကို၀င္သြားတဲ႕အခါ ျပံဳးျပတတ္တဲ႕ ဆိုင္ရွင္ကေလးက အရင္လုိတစ္ေယာက္ထဲပဲလားဆုိတဲ႕ စကားကိုမေမးေတာ႕ပါဘူး
ကိုယ္အရင္လိုတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္ေနခဲ႕တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနခဲ႕ျပီပဲေလ
အျပံဳးအတုနဲ႕ ျပန္ေျဖစရာ စကားေတြကိုလဲ အရင္လုိ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္နဲ႕ မရွာခ်င္ေတာ႕ဘူး
to be continue ....
No comments:
Post a Comment